Geplaatst op 24 februari 2014
Leestijd: 4 min
Stagelopen tijdens HBO Toegepaste Psychologie
Mijn stage in het Heymanscentrum
Voordat ik iets ga vertellen over de stage waar ik mee bezig ben wil ik eerst graag met jullie delen hoe ik aan deze stageplek ben gekomen. Voor studenten die bezig zijn met het zoeken naar een stage plek, of opzien tegen dat moment waarop je moet gaan zoeken kan dat misschien waardevolle informatie opleveren.
Module Werkveldverkenning
In jaar 2 van de studie HBO Toegepaste Psychologie bestaat er de module Werkveldverkenning. Bij het voorbereiden van het verslag van deze module heb ik de stoute schoenen aangetrokken en eens in mijn netwerk gekeken of daar mensen bij zaten die werkzaam waren in het veld waar ik mezelf naar toe aan het omscholen was.
En ja, ik blijk iemand te kennen die in de ouderenzorg werkzaam is en mij kan introduceren bij de psychologen in het Heymanscentrum (een lokatie voor observatie, screening, revalidatie en wonen voor oudere mensen (70+) die te maken hebben met fysieke maar ook cognitieve problematiek). Ik vraag of ik een dagdeel mee mag lopen om zo mee te kijken in de keuken van een psycholoog in het verpleeghuis.
Het was een hele interessante ochtend waar ik met een goed gevoel weer vandaan kwam. Aan het eind van de ochtend kwamen natuurlijk mijn plannen op tafel en werd er door de psychologen aangegeven dat wanneer ik een lange stage zocht, ik opnieuw contact mocht opnemen. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik bleek precies op het juiste moment te mailen. Er ging namelijk een psycholoog vertrekken en men wilde graag kijken naar hoe dit op een andere manier kon worden ingevuld, namelijk met een psychodiagnostisch medewerker. Hoera hoera, een perfecte stageplek voor mij! En zo kon het gebeuren dat ik, zonder ook maar 1 brief te hebben verzonden, een stageplek voor mezelf had geregeld.
Tip voor een stageplek en stagelopen
Kijk in je netwerk (ik deed een oproep op Facebook) en speel jezelf in de kijker. Doe eens een interview, loop eens een dagje mee en zet jezelf en wat je graag wil daar neer. De meeste mensen vinden het heerlijk om over hun eigen baan te vertellen en schroom niet om veel vragen te stellen!
Nu ben ik ondertussen een week of 6 onderweg in het Heymanscentrum en word ik zo langzamerhand ingewerkt in de taakomschrijving van psychodiagnostisch medewerker. Ik werk gedragsobservatielijsten uit; ik scoor de lijsten en interpreteer ze tot een verslag. Ik woon multidisciplinaire overleggen en omgangsoverleggen bij en mag ondertussen al zelfstandig de testbatterij van een NeuroPsychologisch Onderzoek (NPO) afnemen bij onze cliënten. De uitkomsten van deze tests en mijn observaties verwerk ik zo ver als mogelijk in een Neuropsychologisch verslag waarna ik deze met de psychologen bespreek. Ik leer hier zoveel!
Ik heb de tijd om te leren
Het mooiste aan deze tijd vind ik dat ik de tijd heb om te leren. Dat aan mij niet hoge productie-eisen worden gesteld maar dat ik gewoon kan blijven kijken naar de processen die zich om mij heen voltrekken. Die kan ik dan vervolgens verwerken en daar leer ik heel veel van. Het afnemen van een testbatterij kost veel energie en is zo eenvoudig nog niet. Probeer maar eens een rijtje woorden op te noemen en bij het laatste woord niet met je stem naar beneden te gaan. Daarmee zou je immers kunnen verklappen dat het om het laatste woord gaat en die onthouden mensen dan beter.
De concentratieboog is flink gespannen tijdens het onderzoek en na een uur observeren, registreren en testen uitleggen is ook bij mij de koek wel even op. Het is super mooi als je dan aan je cliënt vraagt hoe zij het ervaren hebben dat ze aangeven dat ze vooraf heel gespannen waren, maar dat ze het leuk hebben gevonden om een uur met mij aan tafel te zitten. "Wat is het gezellig met u", hoor ik regelmatig.
Uit verveling ontstaan gedrags- en stemmingsproblemen
Wat ik schrijnend vind aan de situatie in de verpleeghuizen is de verveling en de karige daginvulling van onze cliënten. Mensen hebben hier gewoon niets te doen! Uit verveling ontstaan gedrags- en stemmingsproblemen waar vervolgens de arts of psycholoog bij wordt geroepen om hier mee om te gaan.
Wanneer zou bij onze regering het kwartje vallen dat welzijnswerk problemen voorkomt? Dat door een zinvolle dagbesteding voor mensen bijvoorbeeld anti-depressiva of sedatie middelen veel minder hoeven te worden voorgeschreven? Dat verzorgenden met tevreden en gelukkige mensen om te helpen zelf veel beter op de been blijven? Common sense lijkt me. Maar helaas is dit wat er ontbreekt aan deze regering.
In ieder geval heb ik tot en met augustus de tijd om de kennis die hier aanwezig is op te zuigen als een spons en ik vind het geweldig! Ik wens al mijn mede-studenten een evenzo leerzame tijd tijdens hun stage. Als je hier eenmaal aangekomen bent wil je alleen nog maar meer, tenminste, zo werkt het bij mij. :-)
