Inleiding

De opleiding HBO Bachelor Toegepaste psychologie – psychologie en gezondheid is opgebouwd uit verschillende modules. Met deze proefles krijg je inzicht in twee modules van de opleiding:

1. Systeemgericht werken (e-video)
2. Adviseren (theorie + vragen)

Je start zo direct met een e-video over Systeemgericht werken en daarna lees je een interessant stuk uit het boek: Adviseren. Tijdens het lezen van de lesstof kun je jezelf testen door vragen te beantwoorden.

Start proefles

De onderstaande e-video vertelt in het kort waar de module Psychologie en gezondheid over gaat en hoe je de module succesvol kunt afronden.

Theorie

Als psycholoog moet je ook goed kunnen adviseren. In deze proefles gaan we hier dieper op in.

Wat is adviseren?

Als je de betekenis van 'adviseren' en 'advies' opzoekt in het woordenboek, dan lees je het volgende:

ad·vi·se·ren(ov.ww.)

1. (iem.) door raadgevingen helpen → iem. raad geven/verschaffen, iem. van advies dienen, raden
2. aanraden
   advies [mening, raad] Afgeleid van advisus [advies, beschouwing], van advidère (opmerken, waarnemen), van ad [tot] + vidère [zien].

Adviseren betekent dus iemand helpen door raad te geven. Het woord 'adviseren' is afgeleid van waarnemen, beschouwen, zien. Dat maakt meteen duidelijk dat een professioneel adviseur al twee dingen moet kunnen: goed zien én datgene wat gezien wordt goed overbrengen. Beide zaken doen een sterk beroep op het bewustzijn van de adviseur. Zien is iets anders dan kijken. Kijken is oppervlakkig. Zien vraagt van de adviseur een bewustzijn van wat er werkelijk is. Het vraagt inzicht en zelfreflectie. Een bewustzijn van je eigen zienswijze, de kleur van je eigen 'bril'. En een bewust waarnemen van hoe de adviesvrager naar zijn of haar probleem kijkt. Want wat is nu precies het probleem... en wat is dan het juiste advies? Daarnaast vraagt het ook om geschikte vaardigheden om dat advies goed over te brengen. Immers, een advies wordt pas opgevolgd als het wordt geaccepteerd door de adviesvrager. Dus is naast het waarnemen het overbrengen essentieel. Beide zaken vragen van de adviseur om contact te maken - contact met wat er is en met wie er is. Deze twee zaken zijn echter nog geen garantie voor de uitvoering van het advies. Pas na acceptatie van het advies door de adviesvrager zal de uitvoering plaats gaan vinden.

In een model ziet het traject van adviseren er als volgt uit:

De verbinding tussen adviseur en advies kenmerkt zich door probleemanalyse en probleemoplossing. De adviseur brengt zijn deskundigheid over in de inhoud van het advies.
In de verbinding tussen adviseur en adviesvrager is er sprake van overtuigingskracht, instemming en vertrouwen. Hierbij zijn de sociale en communicatieve vaardigheden van de adviseur van doorslaggevend belang. In de omgang met de geadviseerde zijn ook de rollen van belang die de adviseur kan aannemen ten opzichte van de geadviseerde.
In de verbinding tussen adviesvrager en het advies gaat het om acceptatie en implementatie van het advies.
Aan deze drie zaken wordt in het boek aandacht gegeven.

Oefening 1

Het doel van deze oefening is dat je jouw eigen beeld vormt over adviezen.

Wat is het beste advies dat jij ooit hebt gekregen?

• Beschrijf dat advies en de situatie waarin je dat advies hebt gekregen.
• Wat waren voor jou de belangrijkste redenen om dat advies ter harte te nemen?
• Hoe heb je toen het contact tussen jou en die bewuste adviesgever ervaren?

1.2 Het communicatieproces

In de vorige paragraaf is beschreven dat contact maken van fundamenteel belang is in het adviseurschap. Communicatie betekent verbinden. En dat is precies wat degene die advies vraagt van je verwacht: dat je aandacht en interesse voor hem toont. De adviesvrager wil niet alleen een deskundig antwoord op de vraag, hij wil ook gehoord en begrepen worden. Dit stelt hoge eisen aan jouw communicatieve vaardigheden. Daarom volgt hier kort een uitleg van een model dat communicatie beschrijft.
Her model geeft inzicht in de gewenste competenties van de adviseur en zal dan ook in de volgende hoofdstukken gebruikt worden om de adviescompetenties te beschrijven en te oefenen. Het communicatiemodel bestaat uit vier elementen:

Een toelichting van de elementen uit dit communicatiemodel:

A Inhoud
Bij het element inhoud denken we aan het onderwerp of het thema van het gesprek: Wat is het probleem? En ... wat is het advies? Uit de wijze waarop er met de inhoud wordt omgegaan blijkt de expertise van de adviseur. Het gewicht van een advies neemt toe naarmate de adviseur meer deskundige kennis bezit en toepast in het advies.

Het blijkt dat je als adviseur de informatie van de adviesvrager op twee verschillende manieren kunt verwerken. De ene manier wordt de 'systematische' manier genoemd en de andere de 'heuristische' manier.

De systematische manier gebruik je, als je precies en met inspanning nadenkt. Het denkproces is actief, creatief en alert. Als je systematisch denkt gebruik je een logische manier van denken. Bij de heuristische manier denk je globaal en bekijk je ideeën vluchtig. Bij deze wijze van inhoud verwerken sluit je vooral aan op de beleving die de situatie oproept. Bij deze denkwijze gaat het erom een bepaald gevoel op te roepen. Beide denkwijzen worden toegepast in → hoofdstuk 3.

B Relatie
Dit element wordt in de communicatieleer ook wel betrekkingsniveau genoemd. Op het moment dat je met iemand anders communiceert, kies je in die communicatie een bepaalde rol. Vanuit die rol ervaar je de informatie. In het adviseren onderscheiden we drie rollen: de rol van expert, de rol van adviseur en de rol van coach. Deze rollen worden in de volgende paragraaf toegelicht.

C Proces
In communicatie hebben we doelen of belangen. Om die doelen te bereiken, zetten we bepaalde methoden in. Zo ook in het adviseren. Met proces bedoelen we de wijze waarop het doel wordt bereikt. Afhankelijk van je rol als adviseur, kies je een bepaalde methode waarmee het advies wordt overgebracht en het doel voor de geadviseerde wordt bereikt.

Kortom: de manier waarop de inhoud wordt gecommuniceerd én wat er met die inhoud beoogd of gedaan wordt.
In → hoofdstuk 2 bespreken we uitgebreid de verschillende processtappen in het adviseren.

D Beleving
Niet wat er gezegd wordt, maar hoe het gezegd en beleefd wordt. Welke emotie er speelt in de communicatie tussen adviseur en adviesvrager en wat de achterliggende behoefte daarbij is. Omgaan met emoties en met weerstanden is van essentieel belang in het adviesgesprek. Daar komen we in → hoofdstuk 4 op terug.

Oefening 2

Neem oefening 1 weer voor je (het beste advies ooit).

1. Analyseer naar aanleiding van het beste advies dat je hebt gekregen de vier elementen uit het communicatieproces.
2. Hoe zou jij die adviesstijl met betrekking tot dat advies omschrijven aan de hand van deze vier elementen?
3. Hoe kenmerkte die bewuste adviesstijl zich met betrekking tot:- de inhoud van het advies;
   - de relatie die de bewuste adviesgever met jou had;
   - het proces van adviseren;
   - de beleving en de sfeer in het adviesgesprek?

1.3 De rollen van de adviseur

In het zojuist beschreven communicatiemodel heb je al gelezen dat de adviseur in relatie met de adviesvrager verschillende rollen aan kan nemen. Om de adviesvrager naar de gewenste oplossing of gewenste situatie te begeleiden kan de adviseur een keuze maken uit de volgende rollen:

1. expertrol
2. adviseurrol
3. coachrol

Op het moment dat een persoon in de relatie een bepaalde rol aanneemt, wordt de ander in een complementaire rol gedwongen. Zo zal de ander tegenover de expertrol een leek worden. Tegenover de adviseurrol zal de rol van adviesvrager staan (ook wel gedefinieerd als adviesvrager, cliënt, et cetera). Tegenover de coachrol staat de rol van gecoachte.

1. expert ↔ leek
2. adviseur ↔ adviesvrager
3. coach ↔ gecoachte

Verantwoordelijkheid voor inhoud en proces
Terugkijkend naar het communicatiemodel kun je in die diverse rollen bekijken wie daarbij verantwoordelijk is voor de inhoud en wie voor het proces. Anders gezegd: wie bepaalt het advies (inhoud) en wie bepaalt wat er met het advies uiteindelijk gedaan wordt (proces)? Hierbij spelen ook beïnvloedingsstrategieën een rol.

Daarbij zal de expert vooral trachten te beïnvloeden door te werken aan de kwaliteit van de inhoud; de adviseur zal zich meer richten op het effect van het advies; en de coach richt zich vooral op de acceptatie van het advies door de gecoachte. Let op: het initiatief tot het vragen van advies ligt altijd bij de adviesvrager.
Met andere woorden: de vraag komt van de leek, adviesvrager of gecoachte. Het stellen van de advies- of hulpvraag is slechts het begin van het hele traject. Maar dat initiatief is niet bepalend voor wie er vervolgens verantwoordelijk is voor de inhoud of het proces van het adviestraject.

Relatie expert ↔ leek
In de relatie expert ↔ leek is de adviseur de deskundige. Hij is deskundig op het gebied van de inhoud én op het gebied van het proces. Concreet betekent het dat de expert zowel inhoud als proces bepaalt. De expert onderzoekt wat het probleem is (de inhoud) en geeft ook aan hoe de oplossing moet worden gerealiseerd (het proces). De expert weet de oplossing en de leek wordt geïnstrueerd. De expert zal zich voornamelijk richten op de kwaliteit van het advies; hoe meer inhoudelijke expertise, des te beter is de kwaliteit.
Een voorbeeld hiervan is de IT-adviseur, die zowel bepaalt wat er aan de hand is als je pc niet goed meer werkt als hoe het probleem verholpen dient te worden. Of de medisch specialist, die zowel de diagnose stelt (de inhoud; wat er mis is) als hoe dat te verhelpen is (het proces, in dit geval het genezingsproces).

In deze relatie is de expert leidend of sturend. Er is sprake van een top-downrelatie, die als machtig (de expert) en onmachtig (de leek) ervaren kan worden. Want kennis is macht en degene die de kennis hier bezit, is de expert.

Relatie adviseur ↔ adviesvrager
In de relatie adviseur adviesvrager is de adviseur verantwoordelijk voor de inhoud; hij geeft daarover raad of advies en heeft over het gevraagde de kennis in huis. De adviseur is deskundig op het gebied van de inhoud. Maar in deze rol bepaalt de adviesvrager of hij wel of niet iets met die kennis gaat doen.
De adviesvrager is hiermee verantwoordelijk voor de uitvoering van het proces. Adviseren legt in de besluitvorming, van waar naartoe en hoe, de verantwoordelijkheid bij de ander. De adviseur doet een voorstel, maar het is de adviesvrager die beslist en eventueel uitvoert. Daarbij heeft de adviseur wel kennis van de manier waarop hij de acceptatie van het advies door de adviesvrager kan beïnvloeden. De adviseur wil een zo groot mogelijk effect sorteren, door onder andere draagvlak voor de oplossing te creëren, maar het is de cliënt die uiteindelijk bepaalt wat hij met het advies gaat doen. De adviseur richt zich op de kwaliteit en de acceptatie van het advies door de adviesvrager.

Een voorbeeld hierbij is de beveiligingsadviseur, die kennis heeft van beveiliging in en rondom het huis. Maar de cliënt bepaalt óf, en zo ja, welke soort beveiliging wordt genomen.

Deze relatie is minder ongelijkwaardig dan die bij de expert, omdat de cliënt uiteindelijk bepaalt wat er gekozen wordt. Beiden hebben een eigen verantwoordelijkheid in deze relatie: de adviseur is verantwoordelijk voor de inhoud en de kwaliteit van het advies, de cliënt is verantwoordelijk voor de uitvoering ervan. In deze relatie heeft de adviseur meer kennis dan de adviesvrager.

Relatie coach ↔ gecoachte
In de rol van coach wordt de verantwoordelijkheid voor zowel de inhoud als het proces geheel bij de gecoachte gelegd. De coach stimuleert en motiveert de gecoachte om zelfstandig beslissingen te nemen. De coach is deskundig in het in beweging brengen van mensen. Maar het is de gecoachte die in deze relatie bepaalt wat het gespreksthema (de inhoud) is en hoe hiermee omgegaan wordt (het proces). De coach richt zich daarom op de acceptatie van het advies door de gecoachte.

Een voorbeeld van een coachende rol is een loopbaanadviseur. De gecoachte bepaalt hierin zelf wat de inhoud van de gesprekken wordt ('Wat wordt mijn nieuwe baan?', 'Waaraan moet die nieuwe baan voldoen?') en hoe het proces zal verlopen ('Hoe ga ik die nieuwe baan verwerven?').

De gecoachte is verantwoordelijk voor het wat en het hoe. De coach weet daarbij de juiste vragen te stellen en de gecoachte te bewegen in het vinden van de juiste antwoorden. In deze rol is er sprake van een gelijkwaardige relatie tussen gecoachte en coach.

Het zal duidelijk zijn dat hoe ongelijkwaardiger de relatie wordt ervaren, des meer afhankelijkheid en weerstand een rol kunnen spelen. Van de adviseur wordt daarom verwacht dat hij oog heeft voor het herkennen, erkennen en verkennen van weerstanden. In → hoofdstuk 4 komen we hier uitgebreid op terug.